Gedachtengang

Mensen die 'm na staan laten hem (onbewust) zijn eigen tekortkomingen zien, houden hem een spiegel voor. Doordat hij niet inziet dat hij zelf ook niet perfect is, werpt hij zijn hieruit voortvloeiende frustraties bij anderen in hun schoot. Hij wijgert in de spiegel te kijken.

Het niet willen/kunnen inzien van de eigen ontwikkelpunten veroorzaakt frustraties, die door gebrek aan zelfinzicht op anderen afgereageerd worden, en het idee dat de frustraties juist door die mensen ontstaan is geboren.

Om zijn frustraties op te lossen moeten de mensen om hem heen veranderen, ontwikkelen, groeien, niet hijzelf. Want hij weet het allemaal al. De mensen om hem heen kunnen doen wat ze willen, het is nooit goed genoeg, want zijn eigen problemen worden er natuurlijk niet minder om.

En dat is nu juist de kern van het verhaal. Het zijn ZIJN problemen waar aan gewerkt moet worden, en niet die van de mensen die van hem houden.

Ik wens 'm veel succes.