Anoniempje
"En, heb je nog kaarten van geheime aanbidsters gehad?" vroeg ik J. een dag na Valentijn, een aantal jaar geleden. "Nee, helemaal niets", was zijn reactie.
Ik deed m'n best om mijn gezicht in de plooi te houden. Het was een leugen. Ik had hem, naast het kaartje wat ik hem persoonlijk had gegeven, zelf namelijk een anonieme kaart gestuurd. XxX, dat was alles wat er op stond.
Wordt vervolgd.
10 Comments:
Ik zou ook nee zeggen, en dan degene die er naar vroeger er van verdenken!
11:04 p.m.
en nog steeds niets verteld?
9:20 a.m.
Hoera, weer een vervolgverhaal.
10:27 a.m.
Je bent gemeen! Geniepig! Maar wel grappig! ;-)
Woord van nu: xtdzl
2:14 p.m.
@Renesmurf: Gelukkig was (is?) J. niet zo slim :-)
@Pascha: dat gedeelte komt nog
@Oh!: driewerf?
6:26 p.m.
@Gert Jan: en dit is nog maar het begin...
@Momo: dat wist je toch al lang?
6:27 p.m.
Oww, wat lekker geniepig van je :-) En wat kan hij goed liegen!!
8:09 p.m.
@Goentah: dat kan hij helemaal niet. Alleen weet hij het niet dat ik dat weet ;-)
9:10 p.m.
hahaha dat heb ik ooit gedaan, een anoniem kaartje aan W. gestuurd. en dan maar de dag erna vragen van wie dat kaartje is. Hij werd helemaal rood en stamelde dat hij het echt niet wist.
Ik heb hem toen zeker een uur in zijn onzekerheid laten bungelen.
10:36 p.m.
@Ceebee: bij dit gedeelte komen we nog... hihi Alleen duurde het wat langer dan een uur, een paar weken zeg maar...
12:28 p.m.
Een reactie posten
<< Home