Nog steeds

Vorige week:
Ze hangen er weer. Rechts en links van de winkelentree. Ik probeer niet te kijken maar het is al te laat. Ik slik een brok weg uit m'n keel en negeer m'n maag die rare sprongen maakt. Er loopt een rilling over m'n rug, er staat kippenvel op m'n armen. Ik trek m'n schouders naar achteren en loop naar binnen alsof er niets aan de hand is.

20 jaar geleden:
Ze hangen er weer. Rechts en links van de winkelentree. Ik probeer niet te kijken maar het is al te laat. Ik verstop me achter de brede rug van mama. De tranen lopen over mijn wangen. Mama lacht me toe. "Het is niet eng! Kom, dan gaan we samen", en ze pakt me bij de hand. Ik knijp m'n ogen stijf dicht en ren blindelings de winkel binnen, tot helemaal achteraan, waar de kinderhoek is.

Ik kan er niets aan doen. Maar ik heb het gewoon niet op kopje-duikelende zwarte pieten.