Verjaard

Gisteravond is mijn verjaardag gevierd. Niet met slingers en ballonnen, maar met heel veel mensen die van mij houden en waar ik van hou. Er waren ook mensen die wat minder van mij houden, of mij 5 jaar geleden voor het laatst gezien hebben. Dat heeft te maken met het feit dat het feestje bij een vriend plaatsvond, die ook jarig was. Dit scheelt trouwens heel veel troep hier in huis.

Maar dit wil ik helemaal niet vertellen. Ik wil het er over hebben hoe fijn mijn vrienden zijn. Maar dat is moeilijk in woorden uit te drukken. Ik wil zeggen hoe bijzonder ik het vind. Dat we aan het einde van de avond met een klein groepje mensen overbleven. Mensen die elkaar goed en minder goed kenden. Dat de tranen van de andere jarige job werden afgewisseld met gelach. Met knuffels, serieus gepraat en goede tips. Het gevoel dat we het samen voor elkaar gaan krijgen, wat er verder ook gebeurt. Dat de andere mensen flink hun best moesten doen om niet mee te huilen. Dat er biertjes werden beloofd als K. voor vijf minuten z'n mond kon houden. Dat T. het perfect deed als voorzitter. Dat Mo. na een opdracht in gebarentaal alsnog bier ging halen voor K. Dat M. niet uit z'n woorden kwam maar dat hij het toch met ons wilde delen. Dat we kunnen lachen en huilen tegelijk, en vooral ook met elkaar. Dat ik weer precies weet hoe bijzonder de mensen zijn die ik mijn vrienden mag noemen.

Dit zijn een aantal aan elkaar geregen momenten die ik nooit meer wil vergeten.