Zelfvertrouwen

Ik zit de laatste tijd niet helemaal lekker in m'n vel. En sinds gisteren, na een lang gesprek met J. en flink wat tranen heb ik eindelijk kunnen achterhalen waar het probleem vandaan komt.

Het ligt niet aan die ene persoon, ook niet aan die andere. Het komt helemaal vanuit mezelf. De muur die ik zo'n 8 jaar geleden heb opgebouwd als zelfbescherming is niet goed onderhouden. Hij vertoont gaten en brokkelt af. Opmerkingen glijden er doorheen en bijten zich vast. Ik trek ze me aan, en weet het niet te relativeren. Ik ben onzeker over mijzelf en mijn kunnen. Volgens J. is dat nergens voor nodig. Natuurlijk heeft hij gelijk. Ik ben wie ik ben en mag daar best trots op zijn.

Nu het probleem open en bloot op tafel ligt kan er gericht naar een oplossing gezocht worden. Dat voelt goed. Als we er nu eens mee beginnen dat jullie mij allemaal een welgemeend complimentje geven? ;-)