Ouder en wijzer?

Ik kocht in mijn pauze razendsnel sinterklaascadeautjes. Vervolgens griste ik mijn dagelijkse voer uit de schappen, rekende af bij de self-service kassa en liep naar buiten.

Om vervolgens na zo'n 200 meter weer om te keren om mijn boodschappen van de band te halen.

Hoe...?

"Hoe overleef ik mijn ouders?" stond er met grote letters op het boek wat ik zaterdag kreeg. Mo had dus duidelijk last van een vooruitziende blik.

Principe

Vroeger paste ik wel eens op bij een gezin met drie kinderen. Ik hanteerde altijd het volgende principe: als er één vervelend is, dan gaan jullie allemaal naar bed. Zo hielden ze elkaar koest en had ik er geen omkijken meer naar. Het is trouwens nooit voorgekomen dat ze voortijdig hun nest in moesten.

Vanavond gaat J. hetzelfde principe hanteren. Mijn ouders zullen namelijk voor het eerste sinds de scheiding weer samen op een verjaardag aanwezig zijn. Ik vraag me af of J. van te voren een waarschuwing geeft of niet.

-----------------------------------------------------------------------

*Update*
Helaas, een van de twee heeft het bij voorbaat al af laten weten. Dat is k*t. Het was eigenlijk ook wel te verwachten. Maar toch ben ik zo naïef om tegen beter weten in te hopen dat het wel zou lukken.

Bijna is voorbij

De wekker doet wèh wèh wèh terwijl ik echt de radio ingesteld had.
Mijn telefoon laat weten dat ik alweer een sms-je ontvangen heb.
De brievenbus kleppert, terwijl de postbode hier nooit voor tienen is.
De kat imiteert een luchtalarm recht in mijn oor.

Ik knijp m'n ogen dicht en draai me nog eens om. Wie heeft er bedacht dat ik op mijn verjaardag niet uitslapen mag?

Op de bon

Ik heb vandaag 7 boeken gekocht voor een stapel papiertjes en een tientje.
"Zijn het allemaal Sinterklaascadeautjes?"
"Nee, ik ben jarig geweest."

Verjaard

Gisteravond is mijn verjaardag gevierd. Niet met slingers en ballonnen, maar met heel veel mensen die van mij houden en waar ik van hou. Er waren ook mensen die wat minder van mij houden, of mij 5 jaar geleden voor het laatst gezien hebben. Dat heeft te maken met het feit dat het feestje bij een vriend plaatsvond, die ook jarig was. Dit scheelt trouwens heel veel troep hier in huis.

Maar dit wil ik helemaal niet vertellen. Ik wil het er over hebben hoe fijn mijn vrienden zijn. Maar dat is moeilijk in woorden uit te drukken. Ik wil zeggen hoe bijzonder ik het vind. Dat we aan het einde van de avond met een klein groepje mensen overbleven. Mensen die elkaar goed en minder goed kenden. Dat de tranen van de andere jarige job werden afgewisseld met gelach. Met knuffels, serieus gepraat en goede tips. Het gevoel dat we het samen voor elkaar gaan krijgen, wat er verder ook gebeurt. Dat de andere mensen flink hun best moesten doen om niet mee te huilen. Dat er biertjes werden beloofd als K. voor vijf minuten z'n mond kon houden. Dat T. het perfect deed als voorzitter. Dat Mo. na een opdracht in gebarentaal alsnog bier ging halen voor K. Dat M. niet uit z'n woorden kwam maar dat hij het toch met ons wilde delen. Dat we kunnen lachen en huilen tegelijk, en vooral ook met elkaar. Dat ik weer precies weet hoe bijzonder de mensen zijn die ik mijn vrienden mag noemen.

Dit zijn een aantal aan elkaar geregen momenten die ik nooit meer wil vergeten.

Zelfkennis

Wat doe je als iemand die jou niet kent alleen maar goede verhalen over je gehoord heeft? Laat je die gene dan in de waan of zeg je recht voor z'n raap hoe het echt in elkaar zit? Laatst heb ik voor de tweede optie gekozen. De persoon in kwestie rende er niet gillend vandoor dus bedacht ik dat ik hier ook wel open kaart kan spelen. Jullie zijn in ieder geval gewaarschuwd! ;-)

- ik ben een bitch
- ik flirt en zeg pas op het eind dat ik al bezet ben
- ik ben een rommelkont
- ik ga m'n eigen gang
- ik laat J. z'n eigen overhemden strijken
- ik weiger het vuilnis buiten te zetten (is ook mannenwerk)
- ik maak soms misbruik van m'n reumaknietjes
- ik kan niet tegen meisjesgroepjes, hoewel, niet tegen groepjes in
het algemeen.
- ik ben eigenwijs
- ik heb een (te) grote waffel
- ik stink op de wc
- ik geef knietjes zonder schuldgevoel
- ik weet dat ik in bepaalde dingen gewoon goed ben
- ik ben een aandachtstrekker
- ik laat Mo altijd koken (kan ze veel lekkerder)
- ik ben naïef als het me uitkomt
- ik maak mensen altijd wijs dat ik 15 ben, en dat geloven ze dan ook nog

Wat zijn jullie slechte of minder goede eigenschappen?

Cadeautjesstres

Vorig jaar kreeg ik van Momoniek en L. 15 paar gestreepte sokken voor mijn verjaardag. In alle kleuren van de regenboog, met aparte ruimte voor je tenen.

Het jaar daarvoor kwamen ze met een verrassings-gourmet-diner op de proppen. Wist ik veel dat J. op de hoogte was en daarom steeds maar riep dat er echt wel genoeg te eten zou zijn terwijl ik maar voer in het winkelkarretje bleef mikken.

Het cadeau van 3 jaar geleden weet ik niet meer. Waarschijnlijk is het iets wat ik uit mijn geheugen heb verbannen.

Je begrijpt dat ik langzamerhand toch wel zenuwachtig begin te worden voor wat ze nu weer zullen gaan bedenken.

Vervolgverhaal: Het digitale licht (deel 3)

Het avontuur is begonnen bij Plompie, en werd voortgezet door Momoniek. Ik heb de eer om het derde deel uit m´n duim te zuigen.

**UPDATE**

Maria neemt het verhaal van ons over. Lees dus verder bij haar!

------------------------------------------------------------------

Haar mentale inspanningen hebben geen effect, steeds meer draad verdwijnt in de diepte. Samuël is duidelijk nog op zoek. Ze zucht eens diep, en probeert zo lang mogelijk haar adem in te houden. Ze houdt het maar enkele tellen vol. Haar gedachten dwalen af. Naar Frankrijk, hoe ze de afgelopen zomer een heerlijke tijd heeft beleefd. Helaas was het veel te snel voorbij. Kippenvel schiet omhoog langs haar ruggengraat als ze weer terug denkt aan hoe het zo plotseling eindigde. Ze rilt en spreekt zachtjes zijn naam uit. “Bernard…”

Ze probeert zich voor te stellen dat de zon weer schijnt. Dat haar lichaam wordt verwarmd, terwijl ze loom en gelukkig in het gras ligt. Dat ze tussen haar wimpers door het lichaam wat naast haar ligt begluurt. Wat is hij toch aantrekkelijk. Wás, verbetert ze zichzelf. Hoe heeft het in Godsnaam zo ver kunnen komen? Dat ze slechts een paar maanden later, voor haar gevoel weken, in een door God verlaten uithoek op Antarctica zit. Kilometers verwijderd van de man die ze boven alles stelde. Samen met de man die ze het meest verafschuwde… Biologisch onderzoek wordt het genoemd. Ze lacht zonder vreugde. Maar ja, je moet toch wat te doen hebben, als je ’s nachts ligt te vernikkelen in het basiskamp.

…

Bernard is het zat. Hij is alles zat. Die stomme fontein, de gladde glimmende steentjes van de weg, de kloterige regen en bovenal het irritante licht van de lantaarns. Hoe heeft hij zo stom kunnen zijn? Hij, die altijd alles voor elkaar had. Hij, die altijd de leukste en aantrekkelijkste meiden voor het uitzoeken had. Hij, met de bestbetaalde en interessantste baan uit de streek. Wanner is het misgegaan? En waarom? Hij kan het niet in woorden uitdrukken. Gedachten vallen over elkaar heen, het is een zooitje in zijn hoofd. Dit heeft hij toch niet verdiend? Het is toch niet zijn schuld? Waarom moest Josephine juist die avond haar zin doordrijven?

Inmiddels is hij de fontein gepasseerd en staat bijna in de lichtcirkel van de volgende lantaarn. Hij buigt opnieuw zijn hoofd, en ziet een losse kei langs de rand van de weg. Hij bukt en strekt zijn hand uit. Het voelt glad en tegelijkertijd robuust aan. In een opwelling kijkt hij omhoog, naar het licht. Zijn arm strekt zich uit naar achteren, zijn spieren spannen zich aan.

(c) foto: Georgelangenberg.com

TEEN TEEN TEEN

Ik heb het weer overleefd, maar daar is ook alles mee gezegd. Er is een start gemaakt om af te maken waar ze hier en hier aan begonnen zijn. En dan mag ik er hierna nóg twee keer naar toe voordat het jaar voorbij is. Mijn tandarts heeft trouwens best gevoel voor humor. Een tijdje terug raadde hij me aan om een rijke vent te zoeken. Achteraf gezien best jammer dat ik het lef niet had (en mijn mond vol tandartszooi) om te vragen wat hij dan verdiende.

(n.b.: Plompie snapt de titel wel. Dus het ligt aan hem, niet aan jullie)

Zaterdagavond II

"Corine, wij dagen je uit", zeiden Mo en L. op serieuze toon.

En daar kan ik natuurlijk niet tegenin. Als je mij iets wilt laten doen waar ik eigenlijk geen zin in heb, dan moet je zeggen dat ik het óf niet durf óf dat het vast te moeilijk voor me zal zijn. Succes gegarandeerd.

Wat de opdracht luidde? "Knijp vanavond J1 en J2 allebei in hun tepel." Dit klinkt misschien makkelijker dan het lijkt. Bedenk er echter wel bij dat ik die knullen tot vijf minuten voor deze uitdaging nog nooit had gesproken of gezien.

(Dat we al na zo'n kort tijdsbestek bij dit soort gespreksonderwerpen waren beland schetst overigens een goed beeld van hoe de rest van de avond verliep.)

Eerst werd er werd flink onderhandeld over de beloning. Uiteindelijk kwamen we overeen. Het werd een kusje van beide uitdagers en een heleboel eer en bewondering. En dat laatste, daar doe je het tenslotte voor.

Om een lang verhaal kort te maken; ik voegde vrij snel de daad bij de uitdaging, en nam vol trots alle lof in ontvangst. Alleen L. moest er weer eens tegenin gaan. Hij vond het niet eerlijk dat ik van te voren aan had aangekondigd dat ik ging knijpen. Hij had zich namelijk verheugd op de blikken van pure verbazing en/of ontzetting.

Wanneer, en vooral ook hoe, hebben jullie voor het laatst iemand doen verbazen of ontzet laten kijken?

Zaterdagavond

We hebben gekletst, serieus gepraat, heel veel gelachen, gedanst en gesjanst. Er is overigens ook nog tegen me gelogen. Het gaat er bij mij niet in dat als een man een dag een meisje mag zijn dat hij dan sokken gaat breien voor z'n broertje.

Bovendien hebben we twee potjes Munchkin gespeeld waarvan ik ze beide heb gewonnen, met dank aan de schattige kniestukken, het sexy leren harnas en de oersterke maillot.

En ik heb ontdekt waarom mannen onderbroeken met verticale streepjes dragen.

Nu ben ik moe. Wil je meer weten over deze avond? Lees dan maar verder bij haar of bij haar. Met een beetje mazzel voelen zij zich iets beter dan mij en komt er bij hen wel iets zinnigs te staan.

Genaaid II

Bij de was ontdekte ik een broek van J. met een kapotte zoom. Dus als goede huisvrouw ging ik direct met de broek naar de Turk, om het te laten repareren. Maar helaas. Hij weigerde. Hij wilde stomen, strijken of persen, maar repareren dus niet. "Dit kun je zelf", zei hij beslist. Heel erg beslist. En daar sta je dan. Gelukkig kwam al na enkele seconden de gedachte in me op om m'n mond dicht te doen. Om daarna toch maar weer open te zetten, maar discussie was gewoon niet mogelijk.

Nooit gedacht dat ik nog eens naailes van een vent zou krijgen.

Vroegûh... II

Als beginnend pubermeisje heb je natuurlijk zorgen genoeg. Maar waar ik me ook nog eens druk om maakte was het feit dat "het" maar niet lukte. Wat ik ook probeerde, alle pogingen mislukte faliekant. De rest deed het allemaal, en ik was bang dat ik het nooit zou leren.

Inmiddels weet ik beter. En kan ik het alsnog. Het is alleen soms zo zonde van je tijd, dat uitslapen.

Wat voor zorgen had jij toen je 13 was?

Jongen/meisje

Het idee is afgekeken van Binnenstebuiten. Ik vind zelf de uitslag niet zo verrassend, ik verkondig al zolang ik me kan herinneren een jongens-meisje te zijn. Maar stiekem ben ik toch wat minder vrouw dan ik dacht. Hoe zit dit bij jullie?

You Are 60% Boyish and 40% Girlish

You are pretty evenly split down the middle - a total eunuch. Okay, kidding about the eunuch part. But you do get along with both sexes. You reject traditional gender roles. However, you don't actively fight them. You're just you. You don't try to be what people expect you to be.

How Boyish or Girlish Are You?

Inventief

"Ik wist dat ik iets vergat bij het boodschappen doen, maar ik kon maar niet bedenken wat. Dus heb ik ter compensatie maar zo'n grote rol smarties voor je meegenomen."

Wie zegt er nou dat mannen geen verstand hebben van vrouwen?

Leuk?

Vanavond krijgen we mensen op bezoek die we tijdens de vakantie hebben ontmoet. Een dag en een avond hebben we met elkaar opgetrokken. We hebben interessante gesprekken gevoerd over diverse onderwerpen, en vreselijk veel gelachen. Wellicht dat dat ook met die twee-en-halve liter wijn te maken had.

Ik vraag me af of het vanavond weer zo gezellig wordt. De wijn staat in ieder geval koud.

Frustrerend

Als je denkt dat je de trein hebt gehaald, blij bent dat je niet hoeft te rennen. En dan, als je nog 5 meter moet lopen, de deuren sluiten, en hij zo voor je neus wegrijdt. De machinist was gelukkig zo beleefd om niet te zwaaien.

Omnivoor

Poes Miep is een alleseter. Vlees, groente, aardappels, pasta en zelfs sla. Zolang het op mijn bord ligt is het lekker. Daar bestaat geen twijfel over. Ze kijkt en loert, bedenkt waar het grootste stuk ligt en hoe ze daar aan kan komen. Zodra je even je aandacht er niet bij hebt, schiet er een grijze flits langs je bord en die er razendsnel vandoor gaat met haar schat, die ze grommend naar binnen schrokt. "Van mij!", lijkt ze te zeggen met haar ogen, trots op een nieuwe overwinning.

Laatst was het andere koek. Ze dacht dat ze een stukje vlees te pakken had, maar toen ze haar tanden erin zette bleek dat niet zo te zijn. Ze gruwelde van de smaak, dat was duidelijk. Woedend keek ze me aan. Hoe haalde ik het in mijn hoofd om zoiets walgelijks tussen mijn eten te stoppen? Ik prikte lachend een ander stukje augurk aan mijn vork.

You b*tch!

Op feestjes ben je nooit alleen. Vaak zijn de andere mensen leuk en gezellig. Helaas kom je vaak genoeg mensen tegen die je liever niet had gezien. Die je het liefst wilt negeren, of als een klein kind je tong naar uit wilt steken. Maar helaas, de etiquette schrijft voor dat je toch minstens een beleefd praatje moet maken.

Wat je dan doet? Stap met een stralende glimlach op de bewuste persoon af, en zeg: "Gaat het wel goed met je? Je ziet er zo moe uit." Herhaal dit een paar keer op een avond, maar dan met andere woorden: "Denk je dat je ook de griep hebt?"of "De laatste keer dat ik je zag, zag je er veel beter uit!" of "Weet je zeker dat je wel in orde bent?".

De persoon zal zich steeds onzekerder en ook beroerder gaan voelen. En als je echt je best doet bestaat er zelfs een reële kans dat de persoon daadwerkelijk ziek wordt.

Ik mocht willen dat ik deze manier van psychologische oorlogsvoering zelf had uitgevonden. Maar helaas, alle eer gaat naar Erica Terpstra.

Balen

- De best werkende deodorant ooit is uit de handel genomen.
- Mijn favoriete Conimex gerecht is met de noorderzon vertrokken.
- De tampons die ik het prettigst vind in gebruik zijn in geen een winkel meer te krijgen.
- De dropjes waar ik aan verslaafd was hebben een vernieuwde smaak gekregen en zijn niet lekker meer.
- De gebruiksvriendelijke zakjes kattenvoer voor twee katten zijn verdwenen uit de winkels.
- Het merk van de mascara met de beste kwaliteit-prijs verhouding bestaat niet meer.
- De lekkerste voorgesneden-groenten-mix is uit de schappen van de supermarkt geschopt.

Wat zal het volgende vaste onderdeel van mijn boodschappenlijstje zijn wat ik tegen mijn zin moet scrappen?

In serie

Ik hou erg van dingen in serie. Als ik er een van heb, wil ik ze allemaal. Of het nu boeken, scrapbookspullen of spelletjes zijn, dat maakt niets uit. Zelfs als boek 7 een beetje tegenviel wil ik alsnog deel 8 tot en met 15 hebben.

Met het scrapbookspul is het nog erger. Ik moet niet alleen het rode papiertje, om maar wat te noemen, maar ook de roze, groene en oranje. En elke andere kleur die er bestaat. Stel je voor dat je het nodig hebt. En dan wil ik ook nog de bijpassende frutsels in alle mogelijke uitvoeringen.

Ik hou ervan als de dingen compleet zijn. Dat voelt prettig en overzichtelijk.

In navolging van Moniek heb ik ook het spel Munchkin aangeschaft. Het zal jullie niet meer moeten verbazen dat ik ook meteen de uitbreidingen 2 en 3 erbij heb gekocht. Wie komt er een spelletje meespelen?

Vandaag

Om half 12 zat ik aan de thee met appelgebak in het Kurhaus. Om 1 uur had ik al diverse roggen onder hun kin gekieteld in Sealife. Om 2 uur zat ik in de zon op de Scheveningse boulevart poffertjes te eten. Mam, bedankt voor de leuke dag!

Wat hebben jullie vandaag gedaan?

Controle II

Volgens Plompie heb ik nu een probleem. Ik ben benieuwd wat voor aanklacht ze tegen mij kunnen verzinnen...

Zelfvertrouwen

Ik zit de laatste tijd niet helemaal lekker in m'n vel. En sinds gisteren, na een lang gesprek met J. en flink wat tranen heb ik eindelijk kunnen achterhalen waar het probleem vandaan komt.

Het ligt niet aan die ene persoon, ook niet aan die andere. Het komt helemaal vanuit mezelf. De muur die ik zo'n 8 jaar geleden heb opgebouwd als zelfbescherming is niet goed onderhouden. Hij vertoont gaten en brokkelt af. Opmerkingen glijden er doorheen en bijten zich vast. Ik trek ze me aan, en weet het niet te relativeren. Ik ben onzeker over mijzelf en mijn kunnen. Volgens J. is dat nergens voor nodig. Natuurlijk heeft hij gelijk. Ik ben wie ik ben en mag daar best trots op zijn.

Nu het probleem open en bloot op tafel ligt kan er gericht naar een oplossing gezocht worden. Dat voelt goed. Als we er nu eens mee beginnen dat jullie mij allemaal een welgemeend complimentje geven? ;-)

Controle

Geheimzinnig

Sinds ik dit weblog heb krijg ik regelmatig de vraag (mijn moeder is recordhoudster) of ik het niet vervelend vind dat iedereen dit zomaar kan lezen. Nou nee dus, anders deed ik het niet. En buiten dat, de dingen waarvan ik niet wil dat iedereen het weet zet ik er toch niet op.

Maar hoe meer ik er over nadenk, hoe minder dingen er zijn die eigenlijk niemand mag weten. Ik heb geen geheimen. Ik moet echt heel hard en diep nadenken om iets omhoog te halen wat ik nog nooit met iemand gedeeld heb. Ben ik dan zo'n flapuit? Wat mezelf betreft kan ik daar niets anders dan ja op zeggen. Aan de andere kant heb ik wel weer veel geheimen van andere mensen in bewaring. En dat kan ik dan wel weer voor me houden, en kan er zelfs voor liegen om te zorgen dat het zo blijft.


Wie durft er een geheimpje te verklappen?

Identiek

Ik zag vanmiddag twee meisjes lopen. Ze liepen stevig arm in arm, en waren precies even lang. Allebei hadden ze lang blond haar. Beiden droegen ze een identieke lange bruinige jas, de ceintuur strak vastgeknoopt. Alsof dit nog niet overeenkomstig genoeg was, droegen ze ook nog hippe puntlaarzen met wiebelhak, en een fleurig sjaaltje om hun nek in dezelfde kleuren.

Er was echter een groot verschil. De een had maatje 36 en de ander (gokje) 52. Lukt het jullie om het plaatje bij te stellen?

Bedankt

De gehele dag word ik er al mee geconfronteerd. Wat ik ook doe, ik word er aan herinnerd. Ik kan niet eens rustig een sigaret aansteken of het steekt de kop op, om dan mijn rookplezier te vergallen met een irritant gejengel. Als ik erover na ga denken wordt het zelfs nog erger. Onverdraaglijk bijna. Zelfs typen is een crime. Er bestaan middelen om het tegen te gaan, dat weet ik. Maar dan moet je ze wel net even bij de hand hebben.

Mevrouw Mug, wat fijn dat u de moeite heeft genomen om mij vannacht precies in het topje van mijn duim te steken. Bedankt dat u mij getuige laat zijn van een onvervalst stukje vakwerk.

Waarom...?

... waarom kan ik niet afwassen zonder te spetteren zodat het er een keer niet uitziet alsof ik in m'n broek heb gepiest?
... waarom kruipen katten altijd in een tas?
... waarom moet men altijd op knopjes drukken, ongeacht wat het gevolg zou kunnen zijn?
... waarom heb ik een hekel aan het huishouden?
... waarom word ik sachrijnig als ik moet eten?
... waarom schrijf ik een leuk idee niet op voordat ik het weer vergeet?
... waarom lust ik geen kaas maar wel boter?
... waarom willen mannen áltijd sex en vrouwen niet?
... waarom wil ik 's avonds niet naar bed, en er 's morgens juist niet uit?
... waarom droom ik altijd van die belachelijke dingen?
... waarom heb ik altijd een koude kont?

Soms heb je wel eens van die dagen, dat je gewoon wilt weten, waaròm?

Schoon?

Als je midden in een park een man zijn handen in een vieze stinksloot ziet wassen, dan komt er als vanzelf een vraag boven borrelen...

Wat heeft hij gedaan?